Można wysunąć zarzut, że Mili nie interpretuje „zawsze” jako „koniecznie”. Jeśliby tak było, czyniłoby to ze zdania: „Wszyscy ludzie są śmiertelni”, zdanie o istocie lub zdanie werbalne. Śmiertelność bowiem byłaby wówczas jedną z cech tworzących konotację słowa „człowiek”. Mili uznaje faktycznie zdanie: „Wszyscy ludzie są śmiertelni”, za zdanie realne. Toteż „zawsze” nie znaczy „koniecznie”, lecz: „o tyle, o ile wskazują wszystkie obserwacje”. Ponadto, choć Mili może wypowiadać się niekiedy w sposób zakładający czy sugerujący realistyczną teorię powszechników, jest faktem powszechnie znanym, że w trakcie rozważań nad sylogizmem podtrzymuje teorię nominali- styczną. Innymi słowy, wyrażenie „wszyscy ludzie” trzeba rozumieć w terminach denotacji. Znaczy ono: „wszyscy konkretni ludzie”. A jeśli wiemy, że wszyscy konkretni ludzie są śmiertelni, wiemy, że każdy konkretny człowiek jest śmiertelny.
więcej