McTaggart i odmowa uznania rzeczywistości materii

Ale w tej dziedzinie badań, jak podkreśla McTaggart, nie możemy uzyskać absolutnej pewności. Możemy wprawdzie być w stanie wykazać, że pewne własności, jakie przedstawia czy na jakie wskazuje doświadczenie, nie mogą należeć do tego, co istnieje, że więc musi się je przypisać dziedzinie zjawisk. Ale nie możemy pokazać z absolutną pewnością, że własności, na jakie wskazuje doświadczenie, m u- s z ą należeć do tego, co istnieje. Mogą istnieć bowiem własności nigdy przez nas nie doświadczane ani nie wyobrażane, które z równym powodzeniem lub lepiej spełniają aprioryczne wymogi pierwszej części systemu. Jeśli jednak można pokazać, że własności, na jakie wskazuje doświadczenie, faktycznie spełniają owe aprioryczne wymogi, oraz że żadne inne własności, jakie znamy lub możemy sobie wyobrazić, nie będą ich spełniały, mamy racjonalną, choć nie absolutną pewność. Innymi słowy, pewność absolutną McTaggart przypisuje jedynie wynikom dowodzenia apriorycznego.

„Na pierwszy rzut oka wydaje się, że świat zawiera dwie substancje całkiem różnych rodzajów – Materię i Ducha.” 30 McTaggart odmawia jednak uznania rzeczywistości materii, głównie na tej podstawie, że nic, co ma jakość bycia czymś materialnym, nie może mieć wśród swych części owej relacji określającej odpowiedniości, która musi istnieć między wtórnymi częściami substancji. Załóżmy, na użytek rozumowania, że dana rzecz materialna ma dwie części pierwsze, z których jedną można opisać wystarczająco jako czerwoną. Zgodnie z wymogami zasady określającej odpowiedniości, musiałaby istnieć część wtórna części pierwszej, opisanej jako niebieska, która odpowiadałaby części pierwszej, opisanej jako czerwona. Znaczy to, że ta część wtórna byłaby czerwona. Ale nie jest to logicznie możliwe, części pierwszej bowiem nie można by wystarczająco opisać jako niebieskiej, jeśli jedna z jej części wtórnych byłaby czerwona. A podobne wnioski można wyciągnąć, jeśli rozważamy takie jakości jak wielkość i kształt. Materia nie może więc należeć do tego, co istniejące – nie może określać świata.31