IDEALIZM ABSOLUTNY

W filozofii Francisa Herberta Bradleya (1846-1924) właśnie nacisk na relację podmiot-przedmiot został zdecydowanie wyparty przez ideę ponadrelacyjnej Jedności, wszechobejmującego Absolutu. Nie ma powodu wiele mówić o życiu Bradleya. W 1870 r. wybrany został członkiem Merton College w Oksfordzie i zachował to stanowisko aż do śmierci. Nie wykładał, a rozmiary jego dorobku pisarskiego, choć znaczne, nie były czymś wyjątkowym. Ale jako myśliciel zasługuje na poważne zainteresowanie, szczególnie może ze względu na sposób, w jaki łączył radykalną krytykę kategorii myśli ludzkiej, traktowanych jako narzędzia ujmowania ostatecznej rzeczywistości, z niezachwianą wiarą w istnienie Absolutu, w którym przekroczone zostają wszystkie sprzeczności i antynomie.

W 1874 r. Bradley opublikował rozprawę pod tytułem The Presup- positions of Critical History („Założenia historii krytycznej”), do której będziemy się odwoływać w następnym paragrafie. Ethical Stu- dies („Badania etyczne”) ukazały się w 1876 r., The Principles of Logic („Zasady logiki”) w 1883 r.1, Appearance and Reality („Zjawisko a rzeczywistość”) w 1893 r.2, a Essays on Truth and Reality („Rozważania o prawdzie i rzeczywistości”) w 1914 r. Inne rozprawy i artykuły zostały zebrane i ogłoszone pośmiertnie w dwóch tomach w 1935 r. pod tytułem Collected Essays3 („Rozprawy zebrane”). Mała książka Aphorisms ukazała się w 1930 r.