FILOZOFIA HERBERTA SPENCERA CZ. II

Herbert Spencer urodził się w Derby 27 kwietnia 1820 r. Podczas gdy Mili zaczął uczyć się greckiego w wieku trzech lat, Spencer przyznaje, że w wieku lat trzynastu nie wiedział niczego, o czym warto by wspomnieć, ani o łacinie, ani o grece. Ale w wieku lat szesnastu uzyskał w każdym razie nieco wiedzy o matematyce i po kilku miesiącach pracy nauczycielskiej w Derby został inżynierem lądowym zatrudnionym przez koleje Birmingham i Gloucester. Gdy w 1841 r. ukończono budowę linii, Spencer został zwolniony. „Zwolniony ze służby – bardzo rad”, zapisał w dzienniku. Ale choć w 1843 r. przeniósł się do Londynu, by poświęcić się karierze literackiej, powrócił na krótko na służbę w kolejnictwie, próbując również wynalazków.

W 1848 r. Spencer został zastępcą redaktora pisma „Economist” i zaprzyjaźnił się z G. H. Lewesem, Huxleyem, Tyndallem i George’em Eliotem. Szczególnie z Lewesem rozprawiał o teorii ewolucji, a wśród artykułów, jakie napisał anonimowo dla pisma Lewesa „Leader”, był jeden pod tytułem: The Development Hypothesis („Hipoteza rozwoju”), w którym wykładał teorię ewolucji w duchu Lamarcka. W 1851 r. opublikował Social Statics („Statyka społeczna”), a w 1855 r. własnym kosztem The Principles of Psychology („Zasady psychologii”). W tym czasie musiał zająć się poważnie stanem swego zdrowia, kilkakrotnie więc wyjeżdżał do Francji, gdzie spotkał Augusta Comte’a. Potrafił jednak opublikować w 1857 r. zbiór swych rozpraw.