Życie Jamesa Mill

W latach 1829-1830 Mili zaznajomił się z doktrynami zwolenników Saint-Simona.5 Nie zgadzając się z nimi w wielu kwestiach, uznawał ich krytykę ekonomii leseferyzmu za coś, co wyraża ważne prawdy. Ponadto, „cel ich wydawał mi się pożądany i racjonalny, choć ich środki mogły być nieskuteczne”.4 Mili zawsze w głębi serca pozostał rzeczywistym indywidualistą, stanowczym rzecznikiem wolności jednostki. Był jednak w pełni przygotowany do modyfikacji indywidualizmu w interesie powszechnego dobrobytu.

W latach 1830-1831 Mili napisał pięć Essays on Some Unsettled Questions of Political Economy („Rozważania o pewnych nierozstrzygniętych kwestiach ekonomii politycznej”), które opublikował dopiero w 18445. W 1843 r. opublikował znany System logiki, nad którym pracował przez wiele lat. Część tego dzieła inspirowały W. Whewella History of the Inductive Sciences („Historia nauk indukcyjnych”, 1837) i Sir Johna Herschela Wstęp do badań przyrodniczych (1830), zaś w ostatecznej redakcji pracy Mili upatrywał dalszą pomoc w Whewella Philosophy of the Inductive Sciences („Filozofia nauk indukcyjnych”, 1840) oraz w pierwszych tomach Cours de philosophie positive6 („Wykłady filozofii pozytywnej”) Auguste’a Comte’a. Jego korespondencja ze sławnym pozytywistą francuskim, którego faktycznie nigdy nie spotkał, rozpoczęła się w 1841 r. Ale z biegiem czasu ta listowna przyjaźń zanika, a następnie ustaje. Mili nadal cenił Comte’a, ale nie przejawiał żadnej sympatii do późniejszych idei tego pozytywisty, dotyczących duchowej organizacji ludzkości.